Fly angel fly – R.I.P. Roland de Leeuw
Door : Fred Willems.
Als muziek een godsgeschenk is, dan zijn componisten en muzikanten engelen.
Afgelopen week overleed componist en muzikant Roland de Leeuw. Niet velen zullen hem kennen, maar zo gaat het vaak. Roland maakte deel uit van een bijzondere periode in mijn leven, of beter gezegd: in het leven van Lucy en mij. Het is begin jaren 80. Lucy heeft in Nederland twee albums achter haar naam staan maar overweegt terug te keren naar haar Texaanse geboortestad Wichita Falls. Roland heeft aan het sukses geroken met zijn band The Spirit of St. Louis met ‘Down By The Radio’. Maar sindsdien wil het beiden niet vlotten in de muziek.
Ze ontmoeten elkaar in Cafe De Marepoort aan de Leidse Lange Mare. Met veel wijn en puntjes (“Nog eentje dan..”) whiskey. Het opvolgende jaar werken ze dag en nacht aan hun droom en schrijven samen de ene na de andere song. In een tot studiootje omgetoverde scharrige garagebox met een rammelende 4-track reel-to-reel in een woonwijk in Leidschendam. En keer op keer merken ze dat alles precies samenvalt. De muziek lijkt vanuit de hemel te komen neerdwarrelen, rechtstreeks in de schoot van Steymel & De Leeuw. En samen weten ze het te vangen.
Dan komen de jongens van de platenmaatschappij, de muziekuitgevers en de ‘dit wordt een hit’-zeggers. Er wordt een topproducer, gelouterde muzikanten en een vette studio geregeld. En de verwachtingen hoog opgeschroefd. Er komt een album onder de titel ‘Three’s A Charm’ (drie keer is scheepsrecht) en een single ‘I Love You’s’. Een Edison levert het op, maar een doorbraak wordt het niet. Anderen, waaronder Rob de Nijs, herkennen hun talent en nemen nummers van het duo op. Belinda bewerkt de Lucy’s Engelse teksten wonderschoon. Prachtig allemaal, maar de droom van het Grote Erkenning blijft uit. Maar wie de kick van het lonkend sukses ooit heeft meegemaakt, blijft vaak lang achtervolgd door de ontwenningsverschijnselen.
Muzikanten en componisten raken van tijd tot tijd de sterren. Vaak is dat op dat ene, allereerste moment waarop een liedje op aarde valt en vorm krijgt in die allereerste krakkemikkerige demo-opname. Alle mooislijperij daarna brengt dat magische gevoel niet per se altijd weer terug. Godzijdank heb een deel van die demo’s van Roland en Lucy kunnen bewaren. Teruggevonden op oude, versleten cassettebandjes vol rommelige ruis. Puur en ongekunsteld. Waaronder deze ‘Fly Angel Fly’ die ergens is blijven liggen tussen al het mooie dat ze samen maakten.
Laten we ze eren. De muzikanten en componisten die de hemel voor ons openen.
Be on your way, Roland. En ik weet zeker dat ik dat ook namens Lucy, die jou alweer een tijd geleden voorging, mag zeggen. Misschien komen jullie elkaar daar in het muziek-walhalla tussen de sterren weer tegen. Met een goed glas wijn en veel puntjes whiskey.
Fly angels, fly!
