Biografie

De vroege USA jaren

Lucy Steymel wordt geboren op 2 februari 1953 in Wichita Falls, Texas,USA als Lucy Ann Steimel. Op 19 jarige leeftijd studeert ze af in 1972 op de S.H. Rider High School, waar ze uitmunt in muziek beoefening. Ze verdient haar sporen in de State orchestra als celliste.

"In die tijd had ik toch al een steeds sterker wordende voorkeur voor popmuziek. Dat was muziek, vond ik, waarin ik mezelf meer kwijt kon. Daarom ging ik gitaar studeren en ook zingen. Eigen composities voornamelijk, waarvoor nogal wat belangstelling bestond. Ik kwam bij folkgroepen terecht, trad veel op in coffee houses en folkclubs en ging zelfs tournees maken . . ."

Naar Europa - 1973

Als Lucy onenigheid krijgt met haar vader over de te volgen universiteit besluit ze in 1973 naar Europa te gaan omdat daar de meeste goede muziek pedagogen vandaan komen. Lucy vertrekt naar Berlijn, Duitsland. Ze heeft daar kennissen en hoopt via hun een goede muziekopleiding te kunnen vinden. Het vinden van een goede leraar blijkt toch niet eenvoudig. Om toch wat te verdienen verdient ze bij als aupair. Ook speelt ze bij een kamerorkest en zingt in cafe's met gitaar begeleiding.

Nederland - 1976

In Hannover ontmoet ze een ander Amerikaans meisje en samen vertrekken ze naar Nederland alwaar ze in Rotterdam aankomen op koninginnedag.Het is inmiddels 1976. Het is natuurlijk volop feest en ze besluiten om in Nederland te blijven want die Hollanders lijken zulke gezellige feestvierders. De Amerikaanse vriendin wordt echter ziek in Nederland en ze blijven er hangen.

„Nederland was meer popminded", zegt ze, „sterker geïnteresseerd ook in het Amerikaanse popgebeuren. Daarom kwam ik naar Nederland, waar ik me beter kon ontplooien".

Lucy raakt bevriend met een aantal musici die ze in Nederland ontmoet en krijgt via hun haar eerste voorzichtige optredens in Nederland. Niet als celliste maar als zangeres.

Het album: Gift from a stranger - 1977

Begin 1977 formeert Lucy een eigen groep - met Jack van Rossum (ex-Buffoons) op toetsen, Harry Emmery (Peter Blanker Consort en Joost Nuissl) op bas en John Bukman (eveneens Peter Blanker Consort) op drums.

Als gitarist-producer Harry Sacksioni de Lucy Steymel Band hoort, belt hij onmiddellijk Herman "Harlekijn" van Veen. „Al moet ik hem zelf financieren"; zei Harry tegen Herman, „er móét een plaat komen van Lucy Steymel. Wat dat meisje doet is fantastisch - zowel qua stem als qua composities. Ik heb zelden zulke poëtische popteksten gehoord". Van Veen gaf Harry carte blanche. Hij kon met Lucy Steymel aan de slag en het resultaat werd "Gift from a stranger", een album (lp) met repertoire dat varieert van gevoelige ballads tot intensief swingende stukken. Teksten, muziek en zang: Lucy Steymel.
Over de plaat zelf zegt Lucy in september 1977 het volgende:

"Men zou de indruk kunnen krijgen dat ik alleen maar zoete liedjes zing. Ik heb op mijn repertoire ook steviger werk staan. Sterker nog, ik neig de laatste tijd steeds meer naar extroverter werk, maar ik vond het voor de plaat beter om rustig te beginnen en niet direct mijn gilwerk te laten horen.

Ik ben ontzettend tevreden met de plaat en ook over de reacties erop. Mensen die me niet kennen zeggen dat het een plaat is waarnaar je goed kunt luisteren vanwege de rustgevende sfeer. Vrienden en kennissen zeggen dat ze door de plaat een nog beter beeld van mijn persoonlijkheid hebben gekregen.

De teksten gaan niet allemaal over mij. Bepaalde dingen zijn autobiografisch maar er speelt ook dan wel een bepaalde fantasie in mee. Je verwerkt dingen in je tekst die niet jezelf zijn overkomen en zelfs dingen die niet zijn gebeurd. Maar veel gaat toch ook weer over mezelf. Over relaties die ik heb gehad, over mijn opvoeding. Een nummer als "It isn't true" is daar helemaal op gebaseerd."

Over invloeden zegt Lucy in 1977 dit:

"Er zijn een aantal mensen die ik bewonder, die mij zeker hebben beinvloedt. Joni Mitchell is inderdaad iemand die veel voor me betekende en nog betekent. Zij is iemand die echt wat te vertellen heeft, dat vind ik ontzettend belangrijk. Verder is er nog een Franse dame, Veronique Sanson, die mij veel dot. Ik moet haar teksten laten vertalen want Frans spreek ik niet, maar uit de die teksten komt iemand naar voren die zeer kritisch kijkt. Bovendien maakt ze goede nuziek. Peter, Paul and Mary hebben mij in het verleden veel te zeggen gehad. Hun platen heb ik veel gedraaid, want ook al had ik niet dezelfde ervaringen als zij in hun liedjes bezongen..... Ik kon er door die liedjes in ieder geval over na gaan denken".

"Dat is geloof ik ook wat ik in wezen met mijn plaat wil want juist omdat deze over relaties met mensen gaat hoop ik dat anderen door die plaat eens over hun relaties met mensen gaan denken. Verder is de plaat voor mij een soort afstand nemen van een periode vol uitbarstingen van gevoelens, van een periode uit mijn leven. Die periode heb ik met de plaat vastgelegd en is daarmee afgerond. Ik kan nu aan een nieuwe periode beginnen."

Het album: Goodbye to grey - 1979

Op persoonlijk vlak vind Lucy haar geluk bij Jim. De relatie duurt echter niet lang. Jim blijkt niet zo trouw te zijn. Het is deze periode die mogelijk een centrale rol heeft gespeeld op de LP Goodbye to Gray uit 1979.

Een plaat met minder vrolijke teksten over relaties en ontrouw en bijbehorend verdriet. De nummers "Happening again", "No more love songs", "Fickle minded man" spreken wat dat betreft boekdelen.

In tegenstelling tot het ingetogen "Gift from a stranger" klinkt "Goodbye to Grey" veel meer Amerikaans achtig wat betreft productie. De plaat is geproduceerd door Foppe Damste en wordt uitgebracht op het label Utopia. Van de oorspronkelijke band is niemand meer aanwezig (tenminste niet op het album zelf).

Er is 1 duidelijk optimistisch nummer op de plaat aanwezig: "You're so sweet". Of dit nummer over de nieuwe liefde in het leven gaat is niet zeker. Maar Fred Willems maakt in ieder geval vanaf 1981 overduidelijk deel uit van haar leven.

Eurovisie Songfestival - 1981

In 1981 doet Lucy mee aan de Nederlandse voorronden van het Eurovisie Songfestival. Met "Een nieuw begin" en "Stap voor stap" doet ze mee aan het Nationaal Songfestival. Bij het laatste nummer werd ze begeleid door de Millionaires. Beide nummers eindigden op de gedeelde vijfde plek.

Het album: Three's a charm - 1982

Het album Three's a charm komt uit in 1982 en wordt uitgebracht op "major" CBS. Productie is van Pim Koopman (drummer van de Nederlandse Symforock/pop groep Kayak en de plaat klinkt dan ook gelikt voor de hitparades. De LP staat bol van commercieel als ook artistiek verantwoorde nummers. "The Child in me", "Nights without you", "You're breakin my heart woman" en titel nummer "Three's a Charm" zijn allen van uitzonderlijke klasse. Het eveneeens fraaie "I love you's" wordt op single een knallende tip (maar helaas geen hit) en wordt tot op de dag van vandaag nog steeds regelmatig gedraaid op verschillende radiostations.

Met "Three's a Charm" haalt ze in 1982 een Edison binnen. Ondanks de hoge kwaliteit en hitpotentie blijft helaas een grote doorbraak uit.

Samen een gezin - 1983

Ondanks de goede kritieken blijft het succes uit en Lucy trekt zich een beetje teleurgesteld terug uit de Biz. Veel tijd om er rouwig over te zijn is er niet. Fred en Lucy krijgen in 1983 twee kinderen: Jasper en Emma.

Liedjes vertolkt door andere artiesten- 1990 tot 1995

Tussen 1990 en 1994 gebruiken een aantal andere Nederlandse artiesten liedjes van Lucy. Rob de Nijs is koploper daarin met zeker 6 songs. Ook Ruth Jacott en Tambourine gebruiken nummers van Lucy. Eerder al heeft Bonnie St Claire “The child in me” uitgebracht als “Kwart voor een”. De meeste nummers bewijzen nog maar eens dat Lucy het nog lang niet verleert heeft.

Banu met Liesje en Leon - 1995 1996

In 1995 start ze met zangeres Liesje Verkroost het duo Banu. Met zang van Liesje en Lucy op backing vocals. De meeste nummers worden geschreven door Lucy en Leon van de Akker. Een demo wordt gemaakt en aangeboden bij o.a. Dino, die het in eerste instantie wel zien zitten Banu een platencontract aan te bieden. Deze geven echter voorrang aan een andere zangeres die later Nederland rockend wakker schudt en het project komt stil te liggen.

Sommige radiostations hebben het materiaal echter te pakken gekregen en hier en daar (maar zelfs in het buitenland) wordt het nog wel eens gedraaid. Een bewijs van doodzonde want er zitten prachtige nummers tussen.

27 februari 2006: enough to be on your way

Begin 2000 gaat het achteruit met Lucy's gezondheid. Een ziekte die haar op 27 februari 2006 uiteindelijk velt.

Haar echtgenoot Fred hierover:

"Haar gezondheid ging de laatste jaren snel achteruit. Uiteindelijk is ze aan een hartstilstand overleden. Haar laatste woorden waren 'I have the weirdest dream' en toen gleed ze weg. We hebben haar in kleine kring gecremeerd.

Lucy was een enorme fan van James Taylor, haar grootste voorbeeld.

Tijdens de crematie plechtigheid hebben we zijn nummer 'Enough to be on your way' gedraaid.

Samen met onze kinderen ben ik naar Texas gevlogen om haar as uit te strooien over de Red River, een plekje waar ze als kind zich thuis voelde en waar ze later een prachtig liedje over schreef."

Lucy werd 52 jaar.